Kwas salicylowy, znany składnik kory wierzby, powszechnie kojarzony jest jako prekursor kwasu acetylosalicylowego, czyli aspiryny. Znaleziono jednak nowe, skuteczne zastosowanie tego organicznego związku w leczeniu zapalenia skóry międzyracicowej u krów mlecznych, szczególnie w stadium proliferacyjnym (włochatym) oraz hiperkeratotycznym (brodawkowatym).
Działanie keratolityczne kwasu salicylowego, czyli wspomaganie usuwania naskórka, okazało się niezwykle efektywne w leczeniu tej choroby. Niskie pH może również nadawać mu właściwości bakteriobójcze, co jest istotne, biorąc pod uwagę, że krętki (Spirochaetes) wywołujące zapalenie skóry międzyracicowej są w większości niezdolne do przetrwania w środowisku o pH poniżej 5.
Kwas salicylowy jest szeroko stosowany, zwłaszcza przez specjalistów od racic, jednak jego użycie wymaga przestrzegania prawa.
Regulacje dotyczące stosowania leków mogą być mylące, zarówno dla weterynarzy, jak i dla rolników czy specjalistów od racic. W Wielkiej Brytanii tylko weterynarz może diagnozować, doradzać w kwestii leczenia i przepisywać leki zgodnie z Veterinary Surgeons Act (1966). Veterinary Medicines Directorate (VMD) prowadzi listę zatwierdzonych leków i ich okresów karencji. Osoby, które twierdzą, że nieautoryzowane produkty mają działanie lecznicze, mogą spodziewać się wyzwań ze strony VMD. Co więc z użyciem kwasu salicylowego w leczeniu zapalenia skóry międzyracicowej?
Profesjonalni specjaliści od racic muszą stosować się do wytycznych miejscowego weterynarza, aby zachować zgodność z prawem. W praktyce oznacza to korzystanie z produktów dostarczonych przez rolnika, które z kolei zostały przepisane przez weterynarza. Protokoły leczenia powinny być dokumentowane w planach terapeutycznych.
Istnieje kilka zatwierdzonych antybiotykowych środków do leczenia zapalenia skóry międzyracicowej, w tym spray z chlortetracykliną (Cyclospray), spray z oksytetracykliną (Engemycin, Terramycin, Alamycin) i Tiamfenikol (TAF spray). Tak jak w przypadku wszystkich zatwierdzonych leków weterynaryjnych, weterynarz musi doradzić i przepisać je.
Jeśli chodzi o unikanie antybiotyków, dostępny jest również zatwierdzony preparat chelatowany miedzi i cynku do leczenia zapalenia skóry międzyracicowej – Intracare Hoofit Gel. W niedawnym niemieckim badaniu stwierdzono, że żel (używany z opatrunkiem) jest równie skuteczny jak spray antybiotykowy. Jednak debata na temat stosowania opatrunków nie jest zakończona.
W pewnych okolicznościach weterynarze mogą doradzać i przepisywać niezatwierdzone skuteczne leczenia, korzystając z „kaskady”. Zawsze musi istnieć uzasadnienie dla użycia czegoś, co nie jest zatwierdzone. Zmniejszenie użycia antybiotyków i wybór leczenia bardziej skutecznego dla zmian hiperkeratotycznych może być solidnym uzasadnieniem. Kluczowe jest, czy aktywne składniki są dozwolone do stosowania u zwierząt produkujących żywność. Kwas salicylowy znajduje się na liście „Dozwolonych Substancji” VMD, nawet jeśli nie posiada zezwolenia na leczenie zapalenia skóry międzyracicowej, więc może być używany zgodnie z zasadami kaskady. Jednakże, gdy jest stosowany zgodnie z zasadami kaskady, ma minimalny okres wstrzymania mleka wynoszący 7 dni i 28-dniowy.
Chociaż sytuacja obecnie jest dość restrykcyjna, możemy spodziewać się, że w niedalekiej przyszłości pojawi się zatwierdzony produkt zawierający kwas salicylowy, który będzie dostępny w Wielkiej Brytanii, co znacznie uprości życie przepisującemu weterynarzowi i specjaliście od kopyt. Do tego czasu powinniśmy jak najlepiej wykorzystać dostępne narzędzia.
